การจากไปของพ่อ
นี้เป็นการเขียนบันทึกความรู้สึกที่เกิดขึ้นตั้งวันที่ 13 -14 ตุลาคม 2559
ความรู้สึกที่เกิดขึ้น ณ ขณะที่เขียนบันทึกนี้ ยังอยู่อยู่ในอารมณ์ที่ยากจะบรรยาย เราพยายามทำให้ตัวเองรู้สึกดีขึ้นด้วยความจำเป็นและควรจะเป็น เรารู้ว่าการจากไปเป็นเรื่องธรรมดาของโลกใบนี้ สิ่งที่แน่นอนที่สุดนั้นคือการเปลี่ยนแปลง หลังจากทราบข่าว การจากไปของพ่อหลวง เราโพสในเฟสบุ๊คว่า "เสียใจกับการจากไป พร้อมตั้งรับการเปลี่ยนแปลง" ผ่านข้ามคืนแห่งการศูนย์เสียไป มันทำให้เรารู้ว่าเรายังไม่พร้อมสำหรับการเปลี่ยนแปลงครั้งนี้เท่าไหร่นัก และไม่รู้เลยว่าเราจะพร้อมเมื่อไหร่ ทุกอย่างที่เราคุ้นเคยกำลังหายไปอย่างรวดเร็ว ด้วยความจำใจ...
เราไม่เคยมองท่านเป็นเทพ หรือเป็นสิ่งที่จับต้องไม่ได้ คำสอนของท่าน สิ่งที่ท่านทำ คือสิ่งยืนยันว่าท่านเป็นมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่งที่รักแผ่นดินผืนนี้และประชาชนที่อาศัยอยู่เท่านั้น สำหรับเราท่านคือซุปเปอร์แมนในชีวิตจริง เป็นฮีโร่ที่ช่วยเหลือคนที่ทุกข์ยาก แม้ท่านจะไม่ได้มีพลังพิเศษ บินไม่ได้ ยกของหนักเป็นตันๆ ไม่ได้ แต่ท่านได้ช่วยเหลือผู้คนไว้มากมาย
เราได้แต่สงสัยว่าท่านเคยได้พักผ่อนจริงๆ ไหม?
เราแค่เรียนว่าละ ไม่กี่ชั่วโมงยังรู้สึกเหนื่อยเลย แล้วท่านทำงานทุกวันไม่เคยหยุด แม้แต่วันที่ท่านประชวร ท่านยังทรงงาน มันคงจะดีกว่านี้หากตอนนี้ เราเห็นท่านอยู่กับหมาแมว ปลูกต้นไม้ เหมือนคนแก่ที่เราเห็นทั่วไป เราหวังอย่างยิ่งว่าท่านจะได้พักผ่อนด้วยกายาของท่าน ไม่ใช่ได้พักผ่อนหลังจำใจต้องละร่างกายนี้ไป
สิ่งที่เรากังวลตามมาคือ ประเทศไทยหลังจากที่ไม่มีพ่อแล้วจะเป็นอย่างไร
เราเป็นคนหนึ่งที่ไม่เคยคิดอยากไปตั้งตัวนอกพื้นแผ่นดินนี้เลย มีหลายคนบอกว่าประเทศไทยน่าอยู่น้อยลง แต่เรากลับคิดว่า ประเทศไทยยังน่าอยู่เหมือนเดิม เพียงแต่เราเองที่ทำให้พื้นแผ่นดินนี้น่าอยู่น้อยลง ประกอบกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนยิ่งทำให้เรารู้สึกไม่อยากละทิ้งแผ่นดินเกิดนี้ ท่านใช้ทั้งชีวิตของท่านเพื่อพื้นดินนี้ แล้วเราล่ะ? จะทิ้งประเทศนี้เพื่อสิ่งที่เจริญกว่าจริงหรือ? ทำไมเราไม่พัฒนาให้ที่นี้ดีขึ้นกว่าเดิม ให้เป็นในแบบที่เราอยากให้มันเป็นล่ะ มันทำให้เรานึกถึงคำพูดประโยคหนึ่งในหนังสือ เพอร์ซีย์ แจ็นสัน กับ ปริศนาเขาวงกต
ถ้าคิดจะตามหาเทพแพน จงรับจิตวิญาญาณแห่งเทพแพนไป สร้างสรรค์ธรรมชาติขึ้นใหม่ ทีละเล็กทีละน้อย ทุกๆ คนในทุกๆ มุมโลก
ต่อจากนี้สิ่งที่เราทำได้คือน้อมรับคำสอนของพ่อและทำตามสิ่งที่พ่อสอน นั้นคือวิธีการละลึกถึงท่านได้ดีที่สุดเท่าที่เราคิดได้ตอนนี้ และเราคิดว่าคงไม่มีวิธีใดที่จะดีไปกว่านี้อีกแล้ว
เมื่อฮีโร่ที่ปกป้องผู้คนจากไป จึงเป็นหน้าที่ของเราเองที่ต้องปกป้องและดูแลตัวเอง ก้าวแรกของการเปลี่ยนแปลงมักยากเสมอ แต่เราเชื่ออย่างสุดหัวใจว่าประเทศไทยในวันข้างหน้านั้นจะเข้มแข็งและแข็งแรง ตามที่พ่อเคยหวังไว้
นี้คือความรู้สึกทั้งหมดของเราตอนนี้หลังจากผ่านการคิดและทบทวนมากแล้ว แต่ถึงกระนั้นมันยังคงยุ่งเหยิงอยู่ดี และหวังอย่างยิ่งว่าจะก้าวผ่านความเศร้าเสียใจไปได้อย่างรวดเร็วเพื่อให้แผ่นดินกลับมาายิ้มได้อีกครั้ง
บันทึกความรู้สึก
14:57 14/10/2559